Başlamak.. Yazmaya başlamak. Bir şeylere hep başlamak. Sonunun olduğunu bile bile sürekli başlamak. Yaşamaya başlamak gibi. Sonu olduğunu bildiğin halde yaşamak. Tertemiz bir sayfa açıp en başından başlamak her şeye. Bazen düşünüyorum başlamak yerine bitirmeyi seçsek bazı şeyleri. Umut etmeyi mesela. Hayal etmeyi.. Hayata karşı isteklerimiz, inşallahlarımız ya da eyvallahlarımız olmasa. Belki insan daha kolay yaşar böyle. Kolay diye bir şey var mı gerçekten? Kolaylar bizim zor demekten korktuklarımıza verdiğimiz isimler mi yoksa? Bilmiyorum. Bilmek de istemiyorum gerçi. Az bilince daha iyi oluyor gibi. Kulaklarını kapayınca bazı şeylere ve tabii gözlerini de daha iyi oluyor. Görmüyorsun, duymuyorsun. Bilmek istemediklerini bilmiyorsun. Ya da sen bilmediğini sanıyorsun. Zaten ben hep sanarak yaşadım. Onu öyle sanarak, bunu böyle sanarak. Sandıklarımın ne kadar yanlış olduğunu anladığımdaysa büyüdüm. İnsan bir gün de büyürmüş. Ben de büyüdüm. Bir yaz günü, tam üniversiteye geçeceğim yaz büyüdüm. Bir şarkı var 'BİR YAZ GÜNÜ BİR YAZ GÜNÜ HİÇ BU KADAR ÜŞÜDÜN MÜ?' Üşüdüm.. İnsan üzüntüyle büyür. İnsan hayatta en çok sevdiği insan için üzülürse o zaman büyür. O da büyüdü. Annemle babamın küçük çocukları o yaz birkaç yaş birden büyüdü. Olsun. O iyi olduğu sürece ben büyümeye razıyım. O asla benim ona olan sevgime inanmadı. Yine olsun inanmasın. Sevgisini bana karşı hiç belli etmese de içinde bir yerlerde onun da beni sevdiğini biliyorum. Çünkü ne olursa olsun insan kardeşini sever. İnsanın canını en çok ailesi yakıyormuş. Ailenden de içinde bulunduğun durumlardan da kaçamazsın. Biliyorum. Kaçmak bir çözüm mü? Elbette değil. Kaçtığını sandığın şeyler senin kanında, beyninde dolaşırken neyden ne kadar kaçabilirsin ki? Saçmalama kelebek. Kaçmak kendini kandırmaktır. Bir çocuğu bu son kaşık diye kandırmak gibi. Tüm bu gerçekleri bilmeme rağmen hala bir sorun karşısında kaçmak istiyorum. Koşarak uzaklaşmak.. Bir itiraf. Bazen kaçıyorum. Koşmaya başlıyorum. Dizlerimde derman olmadığını bildiğim halde koşuyorum. Sonunda tökezleyip düşeceğimi bildiğim halde koşuyorum. Üstelik nefesim de yetmiyor. Hep sigaradan bunlar. Sigara demişken, yakalım mı?
14.04.2019
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder